مناجات نیمه شعبان با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
امـشب دلـم هـوای تـو دارد هـوای تو با اشک و ندبه پُر زده تا سامـرای تو قَـلْـبِـی لَـكُـمْ مُـسَلِّـمٌ وَ رَأْيِـی لَـكُـمْ تَـبَـعٌ لبـریـزم از محبت و مهـر و ولای تو چـشـمانـتـظـار آمـدنت مـادری غریب تا در طـواف کعـبه بپـیـچـد صدای تو دستی برآر و ذکر فرج را خودت بخوان چون مستجاب میشود امشب دعای تو اَشکو الِیکَ غربتی؛ آقای من کجاست؟ کی میدهـد نـدای فـرج را خـدای تو؟ این چـشـمها لـیـاقـت دیـدارتان نداشت دردا...! نبـوده چـشـم دلـم مبـتـلای تو دلگـیـری از سـیاهی پـروندهام، قـبول شـرمـنـده آمدم که بـیـافـتـم به پـای تو ما را به حق ساقی عطشان قـبول کن یـابن الـحـسـن تـمام وجـودم فـدای تـو با روضههـای فـاطـمـیـه قـد کـشـیدهام در آرزوی این کـه بـمـیـرم بـرای تـو ای زائر حسین! بگو خیمهات کجاست؟ تا کی بود سکـوت بیـابـان سـرای تو؟ ایکاش! دل، اسـیر هـوا و هوس نبود تـا مـیشـدیـم هـمسـفـر کــربــلای تـو در این غروب نیمۀ شعبان شه غریب هـیأت به پاست گوشۀ قـلـبِ گـدای تو |